ققنس: تنم

شنبه

تنم

تمام تنم درد میکند انگار من فرهاد شده ام این چند روز اما کوهی نکنده ام، انگار زمین بر دوشم سنگینی میکند. انگار گوسفندی شده ام که سرش را بریده اند در حالیکه هنوز تشنه بود. انگارزیر پوستم فوت میکنند تا غلفتی بکنندش. تمام سرم پر شده از باد و درد میکند.کاش بادکنکی میشد در دست پسرکی تا از شدت شیطنتش، میترکید سرم. انگار تمام تنم را در سرم حس میکنم. چقدر سنگین است.

کاش گنجشکی بودم در باد. خودم را در باد بدون ابنکه بدانم مرا به کجا میبرد رها میکنم .....

هیچ نظری موجود نیست:

ارسال یک نظر

می ترسم رویاهایم،

جان گیرد.
موجی به بلندای سقف آسمان، گلدانی، که باید آبش داد
اما نمیدانی کجاست!
فریادهایی که از ته دلت بر می آید برای کمک به آدم ها اما کسی صدایت را نمیشنود.
دویدن از دالانی تو در تو برای رسیدن به نور،
نفست به شماره می افتد و درمیابی که هنوز در دالانی وآرزو می کنی کاش بیدار شوم.
دیدن فردا در خواب اما آسمانی در کار نیست.
تنها پرواز را در خواب دوست دارم،بی بال.
در حال دویدن قدمهایت بلند و بلندتر میشود ومی بینی همه رااما از بالا.